Wauw. Ik heb een zwangerschapstest gedaan, en het is toch echt waar. Ik ben zwanger. Say whuuut?!
We hadden het haast opgegeven. Voerden al gesprekken over wat we zouden doen als deze laatste terugplaatsing ook mis zou gaan. We waren er klaar mee. De HSG. De Lucrin. De puncties. De teleurstellingen. Het eiste zijn tol. En toen de dag van nog-één-keer-een-zwangerschapstest doen er eindelijk was, maakte De Boyfriend me midden in de nacht wakker. ‘Ik kan niet slapen, doe asjeblieft de test’.
Met lood in mijn benen plas ik over het staafje. Ja. Zie je wel, maar één streepje. Direct begint het te malen in mijn hoofd… dit is het dan. Teleurgesteld gaan we maar slapen.
De volgende ochtend zie ik de zwangerschapstest nog liggen
Twee streepjes? Zie ik dat goed? Ja, maar dat kan natuurlijk komen omdat ik hem de hele nacht heb laten liggen… Ik pak voor de zekerheid een tweede test en ga naar de wc, zonder iets tegen De Boyfriend te zeggen. Dit is namelijk typisch iets voor mij en dan geef ik hem weer hoop terwijl het waarschijnlijk toch niet zo is.
Maar verrek.
Twee streepjes.
WTF.
Ik ben zwanger.
Het kan dus wel.
Geef een antwoord