Awkward. Terwijl ik nog aan het antibiotica-infuus hang, wordt mijn voorgangster teruggerold uit de behandelkamer. Ik krijg altijd buikpijn van antibiotica. Dat er nu iemand met enorm veel pijn achter het gordijn naast mij wordt geschoven, maakt me nog wat stiller.
De drie maanden Lucrin zijn achter de rug. De laatste weken nog extra gespoten met follikelstimulerende hormonen en twee dagen geleden ging de pregnyl-spuit in de buik. De pregnyl stimuleert de eisprong.
Vandaag is de eicelpunctie
Er is de afgelopen week al geconstateerd dat mijn rechtereierstok deze ronde weigert mee te doen. Door wat graafwerk in het dossier van de vorige ronde en de IUI, is nu eindelijk geconstateerd dat de rechtereierstok nooit heeft meegedaan. Minder follikels dus. Enige lichtpuntje dat ik dan wel weer kan bedenken is dat ze rechts dus ook niet aan hoeven te prikken (yeey minder pijn).
Anyways.
Op naar de behandelkamer. Ik neem plaats in die mensonterende stoel (:P) en het circus gaat weer van start.
Links zijn 6 follikels zichtbaar
Ze liggen deels verscholen achter een cyste. De cyste is er de oorzaak van dat ik aan de antibiotica moest – bij endometriose en cysten is het risico op infectie groter. Terwijl de Fentanyl inkickt – halloooooo wolkige blijheid – gaat de gynaecoloog aan de slag en drukt de naald door de vaginawand om de eiblaasjes aan te prikken. Op de echo kan ik met een schuin oog meekijken, maar eerlijk gezegd geniet ik gewoon even van het roesje wat over me heen komt en de pijn wegdrukt.
Alle 6 worden probleemloos aangeprikt.
Na afloop nog even weer bijkomen op dezelfde kamer waar net mijn voorgangster nog lag na te krampen. Ik ben nog steeds misselijk, maar ook wel blij met de ‘oogst’. Nu is het natuurlijk afwachten hoeveel daarvan bevrucht raken en vervolgens goed ontwikkelen. Over 3 dagen is een terugplaatsing (als het goed is). Daarover worden we over 2 dagen gebeld.
Fingers crossed…
Geef een antwoord